alessiotedesco

"Nel mezzo del cammin di nostra vita mi ritrovai per una selva oscura, ché la diritta via era smarrita"

Dit is de eerste zin uit 'De goddelijke komedie' van Dante Aligheri, de beroemde schrijver uit mijn geboorteland Italië.

Ik zou de woorden letterlijk kunnen vertalen in het Nederlands, maar dat doe ik niet. Liever leg ik uit wat de zin voor mijzelf betekent.

Het woud met haar hout is voor mij het mooiste wat er is. Ik hou van de geur van hout, van zijn textuur, van zijn groeven, van zijn geschiedenis en van zijn noesten. Hout is mijn 'cammin di vita', mijn 'levenspad'.

En met dat hout maak ik graag meubels voor mensen. Geen meubels 'op maat', nee, persóónlijker dan dat. Meubels die we samen bedenken. Meubels die passen bij je huis, bij wie je bent en bij dat wat je nodig hebt.

En vooral: meubels waar je gelukkig van wordt. Net zo gelukkig als ik word van het woud met al haar hout. Van het woeste woud, 'selva oscura'.